A nie mamy nawet telewizora. Wystarczy mi u kilka wizyt u krewnych gdzie teleplepudło chodzi na okrągło, aby serdecznie znienawidzić całą tą świątecznie cukierkową otoczkę wprost ociekającą sztucznością. A mamy połowę listopada. To i tak dobrze, że nie październik.
Jak rany, odczuwam ostatnio silną potrzebę ponarzekania sobie na wszystko i wszystkich. Tak po jesiennemu, przedzimowemu. W sumie otaczającym mnie ludziom wolę tego oszczędzić, toteż korzystam z sieci gdzie mało do kogo trafiają moje malkontenckie wynurzenia. Wyżalę się, może coś się zmieni i wracam do świata rzeczywistego, który bynajmniej mnie nie zadowala. A tym bardziej nie zadowala mnie fejsbyk...
Serio, mam go raptem od kiedy? Od miesiąca? Bywam tam nie częściej niż raz w tygodniu i już zaliczyłam trzy nieudane próby logowania (nie moje). Może ktoś ma podobnego maila? Zresztą, miałam już zabawną sytuację z literówką w mailu. Takie rzeczy się zdarzają. Co nie zmienia faktu, że za każdym razem to zgłaszam. Chciałabym być wyrozumiała, ale nieufność w stosunku do ludzi przeważa nad moją dobrą wolą. Och, przy okazji, jakieś dwie zagubione w niebieskich odmętach dusze próbowały nawiązać ze mną znajomość ale cóż, zbawicielką nie jestem, niech szukają dalej. Poza tym żywię realną obawę o czyjegoś szpicla... a na fejsbyka przyjdzie jeszcze czas. Wierzę w to.
Przyjemności przyjemnościami, a praca pracą. Zaczyna się accounting mayheeeeeem! Najwspanialszy okres w roku. Nadgodziny przewidziane. Czy już wspominałam, że najlepiej funkcjonuję w momencie, gdy gruba krecha dedlajnów podrzyna mi gardło? Tak? Jak rany... bydzie gryfnie. Albo będę wieczorami pisała hardkorowo zrypana, albo nie będę pisała wcale. Czasem jak akumulatory mam na wyczerpaniu to wymyślam całkiem niezłe motywy. Gorzej dla bohaterów. Dla nich te motywy wcale nie są takie przyjemne...
I oczywiście kącik ulubionych memów. Oto mój aktualny stan po całych czterech dniach wolnego:
🎵Tian - Peter Roe🎶
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz